FIZYKOTERAPIA

Prądy diadynamiczne (DD)

Są to prądy o niskiej częstotliwości. Powstają w wyniku prostowania prądu zmiennego o częstotliwości 50 Hz. Znanych jest 6 rodzajów prądów diadynamicznych: DF, MF, CP, LP, RS i MM.
Działanie lecznicze prądów diadynamicznych:
1.  Działanie przeciwbólowe ( DF, CP, LP)
2. Wpływ rozszerzający na naczynia krwionośne (MF, CP)
3. Wpływ na mięśnie szkieletowe :
 - zwiększa napięcie mięśni,
 - zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych,
 - naprzemienne stosowanie prądów wyżej wymienionych powoduje „izometryczną gimnastykę” mięśni – poprawia jego ukrwienie i obniża napięcie
 - prądy RS i MM służą do elektrostymulacji – czyli pobudzania mięśni szkieletowych do skurczu
Wskazania
- zespoły bólowe przebiegające ze wzmożonym napięciem mięśni,
- bóle okolicy szyjnego odcinka kręgosłupa, potylicy i pasa barkowego,
- bóle pleców i kręgosłupa,
- rwa kulszowa,
- nerwoból splotu barkowego,
- nerwoból nerwu trójdzielnego,
- choroba i zespół Raynauda,
- bóle migrenowe głowy,
- zapalenie okołostawowe stawu ramiennego,
- zapalenie okołostawowe stawu łokciowego,
- choroba zwyrodnieniowa stawów,
- stany po urazach stawów i mięśni oraz ścięgien,
- porażenie obwodowe nerwu twarzowego,
- półpasiec,
- odmrożenia,
- obrzęki tkanek miękkich.
 

 

 

Prądy interferencyjne - Nemeca

Są to prądy o średniej częstotliwości. W lecznictwie wykorzystuje się prądy interferencyjne o częstotliwości ok. 4000 Hz. Prądy interferencyjne powstają w wyniku nakładania się (interferencji) w tkankach dwóch prądów przemiennych. Zjawisko interferencji powoduje, że dwa prądy w tej samej fazie sumują się i wzmagają swoje działanie. Prądy interferencyjne Nemeca nie powstają pod elektrodami urządzenia do fizjoterapii, ale głęboko wewnątrz poddawanych terapii tkanek. Prądy interferencyjne mniej drażnią nerwowe zakończenia czuciowe, przenikają głębiej do tkanek dzięki mniejszemu elektrycznemu oporowi pojemnościowemu i nie wywołują zmian elektrolitycznych na skórze. Prądy interferencyjne działają na duże powierzchnie ciała.
Działanie lecznicze
- działają przeciwbólowo,
- pobudzają skurcze mięśni szkieletowych,
- usprawniają krążenie obwodowe poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych,
- wpływają na autonomiczny układ nerwowy, zmniejszając napięcie nerwów współczulnych,
- usprawniają procesy odżywcze i przemiany materii w tkankach,
- zwiększają temperaturę tkanek o 2-3 stopnie,
- rozluźniają zrosty,
- zmniejszają przykurcze.

Galwanizacja

Jest zabiegiem elektro-leczniczym, w którym wykorzystuje się prąd stały. Prąd galwaniczny działa przeciwbólowo, rozszerza naczynia krwionośne, ułatwia usuwanie produktów przemiany materii z komórek, zwiększa dopływ krwi tętniczej  do tkanek i odpływ krwi żylnej oraz chłonki (limfy), przyspiesza gojenie tkanek miękkich (mięśnie, więzadła, ścięgna) oraz kości, modyfikuje pobudliwość nerwów i mięśni.
Wskazania
- nerwobóle,
- przewlekłe zapalenia nerwów, splotów i korzeni nerwowych,
- zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa,
- dyskopatie,
- porażenia wiotkie,
- zaburzenia krążenia obwodowego,
- utrudniony zrost kostny po złamaniach.

Przeskórna stymulacja prądami TENS

To przezskórna elektryczna stymulacja nerwów - metoda elektroterapii wykorzystująca prądy impulsowe małej częstotliwości wytwarzane przez specjalne stymulatory do zwalczania ostrych i przewlekłych dolegliwości bólowych.
Wskazania:
- bóle po przebytych uszkodzeniach nerwów obwodowych,
- nerwobóle po przebytym półpaścu,
- bóle fantomowe,
- bóle kikutów pooperacyjnych,
- obwodowe neuropatie.

Prąd impulsowy Traberta

Celem jego działania jest wprowadzenie mięśnia w drżenie, w następstwie którego dochodzi do rozluźnienia mięśnia. Prąd Traberta działa również przeciwbólowo i obniża aktywność układu współczulnego.
Wskazania
- choroba zwyrodnieniowa stawów,
- zespoły bólowe kręgosłupa,
- nerwobóle,
- bóle mięśniowe,
- stany ze wzmożonym napięciem mięśniowym,
- stany pourazowe narządu ruchu,
- zaburzenia krążenia obwodowego.

Prądy Kotza (tzw. rosyjska stymulacja)

Prądy Kotza są prądami średniej częstotliwości, modulowanymi do małej częstotliwości. Modulacja ta powstaje już w aparacie do elektroterapii, a nie jak w przypadku prądów interferencyjnych Nemeca w leczonych narządach chorego. Prądy Kotza służą do stymulacji mięśni w zaniku prostym, oraz do stymulacji mięśni u sportowców w celu zwiększenia siły i masy mięśniowej. Nie powinno stosować się tego rodzaju prądów w chorobach przebiegających z upośledzeniem przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.
 

Elektrostymulacja

Polega na wykorzystaniu stałego prądu galwanicznego do pobudzania nerwów oraz uzyskiwania skurczów określonych grup mięśniowych w celu ich usprawniania.
Wskazania
- zanik mięśni,
- uszkodzenia więzadeł
- stany po złamaniach kości
- ostre i przewlekłe zespoły bólowe ( po urazach, po zabiegach chirurgicznych, uszkodzenie nerwów obwodowych, zapalenia okołostawowe, korzeniowe zespoły bólowe).
 

Tonoliza

W warunkach naturalnych możemy poruszać kończynami dzięki naprzemiennemu działaniu mięśni antagonistycznych tzw. zginaczy i prostowników. Tonoliza polega na stymulowaniu przykurczonego mięśnia krótkim impulsem elektrycznym, w celu zmniejszenia napięcia chorego mięśnia. W okresie osłabienia przykurczu mięsień antagonistyczny do mięśnia przykurczonego pobudzany jest serią impulsów elektrycznych. W wyniku naprzemiennego pobudzania zginaczy i prostowników przywracana jest równowaga między przeciwstawnymi grupami mięśni oraz uaktywniają się nowe nerwowo-mięśniowe połączenia synaptyczne. W następstwie tych działań zmniejszają się przykurcze mięśni.
Wskazania:
Przykurcze mięśni:
- po urazach i udarach mózgu,
- po operacjach neurochirurgicznych mózgu,
- w stwardnieniu rozsianym,
- po urazach rdzenia kręgowego,
- w stwardnieniu zanikowym bocznym,
- w dziecięcym porażeniu mózgowym.

Jonoforeza

Jest to zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do tkanek przy użyciu siły pola elektrycznego jonów działających leczniczo.
Wskazania:
- blizny, przykurcze bliznowate,
- obwodowe zaburzenia naczynioruchowe,
- zaspół Sudeck’a,
- utrudniony zrost kości,
- nerwobóle,
- zespoły rwy kulszowej
- bóle głowy,
- niektóre zaburzenia mowy,
- odmrożenia,
- przewlekłe stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych,
- owrzodzenia troficzne podudzi,
- zespoły bólowe różnego pochodzenia,
- stany zapalne skóry i tkanek miękkich, drobnych stawów i pochewek ścięgnistych.
 

Sonoterapia

Sonoterapia to leczenia ultradźwiękami. Ultradźwięki to fale akustyczne o częstotliwości przekraczającej granicę słyszalności dla człowieka. W lecznictwie znajdują najczęściej zastosowanie ultradźwięki o częstotliwości fali 800, 1000 i 2400kHz. Wprowadzają leczony narząd w drgania mechaniczne (mikromasaż), rozgrzewając narząd, poprawiając jego ukrwienie, odżywienie i metabolizm.
Wskazania:
- przewlekłe stany zapalne stawów, mięśni, nerwów, tkanek okołostawowych,
- zmiany zwyrodnieniowe stawów i kości,
- choroby krążka międzykręgowego,
- stany i powikłania pourazowe,
- blizny, przykurcze,
- dolegliwości w przebiegu chorób reumatoidalnych,
- neuralgie,
- bóle po amputacyjne,
- stany po przebytym półpaścu.
 

Fonoforeza

Fonoforeza polega na wprowadzeniu przez skórę do tkanek określonego leku za pomocą ultradźwięków. W jonoforezie stosuje się na elektrody urządzenia generującego ultradźwięki żel zawierający substancje lecznicze (leki przeciwzapalne, przeciwbólowe, poprawiające ukrwienie lub uelastyczniające blizny). Wprowadzanie ich do tkanek za pomocą ultradźwięków zapewnia szybsze i głębsze wnikanie leków.
Wskazania:
- stany po przebytych urazach (zwichnięcia, skręcenia stawów),
- zespoły bólowe w chorobach reumatycznych,
- zespoły bólowe pochodzenia neurologicznego (np. bóle korzeniowe, dyskopatie).
 

Laseroterapia

Laser to urządzenie emitujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie światła widzialnego, a także ultrafioletowego lub podczerwonego. Emisja promieniowania ma charakter wymuszony, dzięki czemu światło lasera ma wyjątkowo specyficzne właściwości, wykorzystywane wszechstronnie w medycynie.
Działanie terapeutyczne lasera:
– poprawia mikrokrążenie i rozszerza naczynia limfatyczne,
– pobudza aktywność układu nerwowego,
- zwiększa w tkankach stężenie substancji kontrolujących proces zapalny, krzepnięcie i ból oraz
- zwiększa stężenie niektórych hormonów.
Wskazania:
- leczenie nienowotworowych bólów przewlekłych
- zespół bólowy kręgosłupa,
- neuralgie,
- dolegliwości po urazach narządu ruchu i zabiegach operacyjnych,
- pomocnicze leczenie regeneracyjne w procesie gojenia się ubytków tkankowych (np. odleżyny),
- leczenie zespołu Sudeck’a,
- leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów,
- leczenie bólów reumatoidalnych tkanek miękkich,
- leczenie niektórych chorób dermatologicznych ( blizny, wykwity, żylakowate owrzodzenia podudzi),
- leczenie niektórych chorób laryngologicznych i stomatologicznych,
- przewlekłe stany zapalne,
- utrudnione zrastanie się kości,
- zapalenia okołostawowe,
- zapalenia ścięgien, powięzi, pochewek ścięgnistych, kaletek stawowych
- nerwobóle,
- neuropatia cukrzycowa,
- trądzik pospolity.
 

Diatermia krótkofalowa

Diatermia to zabieg fizykoterapeutyczny, polegający na miejscowym przegrzewaniu tkanek silnym polem elektromagnetycznym. W diatermi terapeutycznej stosowanej w rehabilitacji stosuje się pola magnetyczne lub elektryczne o częstotliwości 2,45-27,12 MHz i mocy rzędu kilkuset W. Jest to rodzaj leczenia ciepłem. Ciepło wytwarzane jest tu wewnątrz tkanek i narządów co odróżnia diatermię od innych zabiegów ciepłoleczniczych.
W rehabilitacji wyróżnia się dwa rodzaje tego zabiegu:
- diatermię kondensatorową - do nagrzewania stosuje się pole elektryczne, które podgrzewa tkanki płytko położone, głównie skórę i tkankę tłuszczową,
- diatermię indukcyjną - do nagrzewania stosuje się pole magnetyczne wnikające głęboko w ciało i wywołujące prądy wirowe, które rozgrzewają mięśnie.
Działanie biologiczne
Najważniejszymi skutkami oddziaływania ciepła wytworzonego w tkankach są:
- rozszerzenie naczyń krwionośnych oraz zwiększenie ich przepuszczalności,
- zwiększenie przepływu krwi tętniczej,
- przyspieszenie procesów wchłaniania tkankowego,
- przyspieszenie komórkowej przemiany materii,
- obniżenie pobudliwości nerwowo-mięśniowej,
- działanie przeciwbólowe,
- obniżenie napięcia mięśni.

Magnetoterapia polem magnetycznym o niskiej częstotliwości

Charakterystyczne dla pola magnetycznego jest przenikanie w przez całe ciało człowieka. Zastosowanie pola magnetycznego prowadzi do normalizacji elektrycznego potencjału spoczynkowego błony komórkowej i polepszenia dynamiki jonów przemieszczających się przez błonę komórkową, co powoduje również poprawę wykorzystania tlenu przez komórkę i zwiększenia przemiany materii. Pole magnetyczne poprawia krążenie obwodowe krwi, a tym samym powoduje lepsze odżywienie tkanek i narządów.
Wskazania
- choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn i kręgosłupa,
- zapalenie stawów i tkanek okołostawowych,
- pourazowe choroby narządu ruchu: złamania, zwichnięcia, uszkodzenie mięśni, torebki stawowej
i więzadeł,
- utrudnione gojenie się ran,
- zaburzenia krążenia obwodowego,
- stany zapalne nerwów,
- osteoporoza,
- przewlekłe zapalenie oskrzeli i zatok obocznych nosa,
- zapalenie jajników,
- owrzodzenia i zmiany troficzne podudzi.

Światłolecznictwo

W naszym ośrodku stosujemy leczenie światłem podczerwonym (IR). Jest to niewidzialne promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali w zakresie od 760 do 15 000nm. Zasadniczą zaletą promieniowania podczerwonego są jego właściwości termiczne. Zabieg wykorzystujący promieniowanie IR jest jednym z najbardziej popularnych zabiegów światłolecznictwa i stosuje się go w celu przygotowania układu kostno-mięśniowego do kolejnych zabiegów fizjoterapeutycznych takich jak np. masaż, czy kinezyterapia.
Promieniowanie podczerwone:
- rozszerza naczynia włosowate skóry,
- zwiększa przepływ krwi tętniczej przez tkanki i przyspiesza metabolizm,
- zmniejsza napięcie mięśniowe,
- podwyższa próg odczuwania bólu,
- działa pobudzająco i przeciwzapalnie.
Wskazania
- przewlekłe i podostre stany zapalne tkanek miękkich,
- przewlekłe i podostre stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych,
- trudno gojące się rany i uszkodzenia skóry,
- niektóre schorzenia dermatologiczne (np. trądzik, cellulitis, wyprysk, łuszczyca, pokrzywka).
- nerwobóle,
- bóle mięśni,
- stany po urazach narządu ruchu,
- odmrożenia,
- przeczulica skóry,
- półpasiec,
- parestezje,
- przykurcze, blizny, zrosty,
- oparzenia na skutek przedawkowania promieni ultrafioletowych lub rentgenowskich,
- przewlekłe zapalenie zatok przynosowych.

Krioterapia

Jest to zabieg polegający na zastosowaniu na zewnętrzną powierzchnię ciała temperatury poniżej – 100OC w czasie 2-3 minut w celu wywołania wykorzystania fizjologicznych reakcji na zimno. Pozytywna odpowiedź ustroju na ten bodziec wspomaga leczenie podstawowe choroby, jak również ułatwia kinezyterapię.
Wpływ zimna na organizm:
- zmniejsza ból,
- zmniejsza obrzęki,
- rozluźnia mięśnie szkieletowe i poprawia ich siłę,
- zwiększa zakres ruchomości w obrębie leczonych stawów,
- zwiększa tolerancję wysiłku,
- ogranicza stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Wskazania
- reumatoidalne zapalenie stawów,
- zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,
- łuszczycowe zapalenie stawów,
- choroba zwyrodnieniowa stawów obwodowych i kręgosłupa,
- dna moczanowa,
- dyskopatie,
- zapalenie okołostawowe ścięgien, torebek stawowych, mięśni,
- urazy stawów i tkanek miękkich,
- zespól Sudeck’a,
- niedowłady spastyczne kończyn,
- powysiłkowa odnowa biologiczna mięśni.

Ciepłolecznictwo

Leczenie ciepłem polega na dostarczeniu energii cieplnej do ustroju z zewnątrz lub wewnątrz (patrz diatermia). Zewnętrznymi źródłami ciepła stosowanymi w naszym ośrodku są specjalne, higieniczne okłady parafinowe podgrzewane w specjalistycznych urządzeniach umożliwiających osiągnięcie pożądanego, terapeutycznego zakresu temperatury.
Wskazania
- zwyrodnienia małych i dużych stawów,
- przewlekłe zapalenie tkanki okołostawowej,
- choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa,
- stany pourazowe tkanek miękkich, po ustąpieniu ostrej fazy zapalnej urazu.

KINEZYTERAPIA

Ćwiczenia indywidualne metodą PNF

PNF to metoda usprawniania polegająca na „torowaniu” nerwowo-mięśniowym. Jej podstawą jest ponowna nauka, tzw. reedukacja motoryczna, stosowana w treningu rozwijającym neuromotorykę, w celu poprawy funkcji ruchowych układu kostno-mięśniowego, ułatwienia maksymalnego skurczu mięśni oraz odtworzenie konkretnej funkcji ruchowej organizmu, utraconej w wyniku urazu lub choroby.
Wskazania
- po incydentach neurologicznych takich jak udary, stwardnienie rozsiane (SM), itd.
- zaburzenia chodu,
- po urazach rdzenia kręgowego,
- schorzenia ortopedyczne,
- zaburzenia nerwowo-mięśniowe w zespołach bólowych kręgosłupa i stawów,
- dziecięce porażenie mózgowe(MPD),
- skoliozy i wady postawy.

ĆWICZENIA INSTRUKTAŻOWE

Mają na celu uaktywnienie mięśni i stawów, które nie zostały objęte procesem chorobowym, a także przygotowanie uszkodzonego stawu i uszkodzonej struktury do właściwego funkcjonowania.

TRENING AEROBOWY

Trening aerobowy jest rodzajem wysiłku tlenowego o stałym ale niewielkim zaangażowaniu siłowym mięśni. Z reguły treningi aerobowe są tak skonstruowane, aby nie przemęczały jednej konkretnej grupy mięśni ale raczej angażowały duże grupy mięśni w naszym ciele: mięśnie nóg, mięśnie pleców czy ramion. Wykonywane równomiernie i jednostajnie, ćwiczenia te nie przemęczają mięśni ale z drugiej strony są wystarczająco intensywne, żeby pobudzić nasze krążenie i zmobilizować mięśnie do przyspieszonego metabolizmu.

TRENING ODDECHOWY

Poprawia koordynację oddechu, elastyczność mięśni oddechowych i całego tułowia, w konsekwencji umożliwia nam wydajniejsze oddychanie.

TRENING OPOROWY

Zwiększa siłę i masę mięśni, wytrzymałość kości oraz metabolizm organizmu. Ćwiczenia oporowe prowadzą do wzrostu siły mięśniowej poprzez zmuszanie ich do większej niż zwykle pracy. Takie nadmierne obciążenie pobudza wzrost drobnych białek wewnątrz każdego mięśnia, które grają ważną rolę w możliwościach mięśnia do wytwarzania siły.

TRENING SENSOMOTORYCZNY

Trening sensomotoryczny polega na stymulowaniu odruchowych mechanizmów kontroli ustawienia części ciała względem siebie. Trening ten pozwala na prawidłowe odtwarzanie pamięci ruchowej ciała, co zapobiega m.in. nawrotom dysfunkcji narządu ruchu.
Wskazania
- faza późnej rehabilitacji po urazach, skręceniach, złamaniach oraz po operacjach ortopedycznych
- zapobieganie wadom postawy.

ĆWICZENIA W UGUL’U LUB KINESIS

Uniwersalny Gabinety Usprawniania Leczniczego zwany w skrócie UGUL-em to urządzenie do przeprowadzania indywidualnych ćwiczeń wymagających zmniejszenia siły ciążenia i odciążenia niektórych części ciała pacjenta. Dzięki temu chory ma stworzone lepsze warunki do samodzielnego wykonywania ćwiczeń, których wykonanie bez odciążenia byłoby dla niego o wiele bardziej trudne, bolesne lub wręcz niemożliwe.
W UGUL-u wykonywane są ćwiczenia: czynne w odciążeniu, czynne w odciążeniu z oporem oraz ćwiczenia samowspomagane.
Ćwiczenia czynne w odciążeniu pozwalają na utrzymanie pełnego zakresu ruchu w stawach, utrzymanie sprawności czynnościowej mięśni i wzmocnienie osłabionych grup mięśniowych.
Ćwiczenia czynne w odciążeniu z oporem umożliwiają osłabionym, zanikającym mięśniom nie tylko przywracanie fizjologicznych ruchów mięśni, lecz również pokonywanie oporu, a więc zwiększanie siły mięśniowej. Wyeliminowanie ciężaru kończyny w UGUL-u stwarza możliwości dawkowania siły oporu, co z kolei jest najlepszą metodą prowadzącą do zwiększenia siły mięśni.
Przy wykorzystaniu systemu bloczków wykonywać można dodatkowo ćwiczenia samowspomagane, czyli takie, w których poruszając jedną grupą mięśni i stawów wspomaga się pracę innej grupy mięśniowej i innych stawów.
Wskazania
- zapobieganie ograniczeniom ruchomości w stawach,
- likwidacja nieutrwalonych ograniczeń w ruchów w stawach,
- brak pełnego zrostu w przypadku złamań,
- deficyt siły mięśniowej uniemożliwiający pokonanie ciężaru własnego kończyny i sił grawitacji,
- nasilona bolesność stawów wynikająca z ich obciążenia oraz degeneracji chrząstki stawowej,
- niedowłady mięśniowe spowodowane schorzeniami neurologicznymi.

ĆWICZENIA NA ROTORZE KOŃCZYN GÓRNYCH I DOLNYCH

Rotory do ćwiczeń to specjalistyczny sprzęt medyczny przeznaczony do rehabilitacji kończyn dolnych i górnych. Szczególnie polecane są pacjentom z niedowładem kończyn spowodowanym np. udarem. Nowoczesna konstrukcja i precyzyjne wykonanie rotorów zespolonych sprawia, że są one bardzo stabilne, posiadają wygodne uchwyty i można z nich korzystać w dowolnym miejscu, zarówno w szpitalu, jak i w domu. Rotory rehabilitacyjne posiadają regulacje oporu, co pozwala na dostosowanie trudności ćwiczenia do kondycji pacjenta.

ĆWICZENIA MANUALNE DŁONI

Ćwiczenia manualne dłoni z wykorzystaniem tablicy do ćwiczeń czynnych i wspomaganych. Zwiększają przede wszystkim ruchomość stawów oraz siłę mięśni dłoni i palców.

TERAPIA MANUALNA TKANEK MIĘKKICH

Polega na wykorzystaniu zbioru różnych technik manualnych stosowanych przez fizjoterapeutę, mających na celu usunięcie napięć i dysfunkcji układu mięśniowo-powięziowego. Do metod tych zaliczamy m.in. techniki energizacji mięśni, mięśniowo-powięziowe rozluźnianie, techniki aktywnego rozluźniania i terapię punktów spustowych (ang. trigger points).
Terapię tkanek miękkich stosujemy między innymi w przypadku:
- zespołów bólowych kręgosłupa, dyskopatii,
- przykurczy mięśniowych i łącznotkankowych, sztywności mięśni, spastyce,
- blizn i obrzęków,
- napięciowych bólów głowy,
- chorób zwyrodnieniowych i reumatycznych w celu rozluźnienia mięśni i złagodzenia dolegliwości bólowych,
- zespołu górnego otworu klatki piersiowej,
- rwy ramiennej, zespołu bolesnego barku,
- mrowienia, drętwienia palców ręki lub stopy,
- neuralgii nerwu żuchwowego,
- łokcia tenisisty,
- zespołu cieśni nadgarstka.

TERAPIA PUNKTÓW SPUSTOWYCH

Celem terapii jest uwolnienie się od bólu i poprawa zaburzonych wzorców ruchowych. Punkty spustowe są to wrażliwe miejsca w mięśniach o wzmożonym napięciu, które są bolesne pod wpływem ucisku i powodują ból promieniujący oraz inne objawy w obszarach ciała odległych od miejsca drażnienia.

Masaż

Masaże należą do zabiegów fizjoterapeutycznych polegających na stosowaniu odpowiednich ruchów i nacisku na różne części ciała w celu uzyskania pożądanych efektów profilaktycznych i leczniczych w różnych stanach chorobowych.

Masaż klasyczny

Masaż klasyczny to świadome sprężyste odkształcanie tkanek przez masażystę. Celem masażu klasycznego jest zadziałanie na układ ruchu (mięśnie, ścięgna, torebki stawowe, okostną, kości) oraz na skórę, tkankę podskórną i tłuszczową, zakończenia nerwowe w skórze, a także na układy krwionośny i chłonny i poprawa funkcjonowania oraz metabolizmu w/w tkanek i narządów. Masaż klasyczny oddziaływuje również pośrednio na głębiej położone narządy wewnętrzne.
Wskazania
- złamania kości,
- stłuczenia tkanek miękkich i kości,
- skręcenia stawów,
- stany pooperacyjne,
- przewlekłe zapalenia stawów, mięśni, ścięgien
- wady wrodzone oraz zaburzenia rozwoju narządu ruchu,
- bóle kręgosłupa,
- zespoły bólowe,
- porażenia i niedowłady,
- przewlekła niewydolność krążenia,
- choroby układu oddechowego,
- stres,
- przeciążenia mięśni i stawów.
Przeciwwskazania
- gorączka,
- krwotoki ,
- stany zapalne (ostre, podostre),
- przerwanie ciągłości skóry w miejscu masażu,
- wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach,
- zapalenie szpiku kostnego z przetokami,
- zmiany skórne w miejscu masażu np. łuszczyca, owrzodzenia, wypryski, rany na skórze, oparzenia,
- zakrzepy i żylaki,
- nowotwory,
- hemofilia,
- choroba wrzodowa z krwawieniem żołądka lub dwunastnicy, choroby jelit z owrzodzeniem i krwawieniem, - stany zapalne dróg żółciowych, kamica nerkowa i wątrobowa,
- krwawienie miesiączkowe.

Kąpiel wirowa\masaż wirowy

W naszym ośrodku stosujemy masaż podwodny kończyn górnych lub dolnych. Zabiegi te wykonujemy w specjalnych wanienkach z urządzeniem wzbudzającym ruch wirowy wody. Kąpiel wirowa kończyn górnych lub dolnych trwa od 20 do 30 min. w temperaturze wody wynoszącej w zależności od wskazań od 35OC do 40OC. Kąpiel wirowa łączy w sobie zalety łagodnego masażu i ciepłolecznictwa. Powoduje rozluźnienie tkanek, zmniejsza napięcie mięśniowe, poprawia ukrwienie narządów oraz łagodzi ból.
Wskazania
- przewlekłe stany zapalne,
- stany pourazowe - złamania, zwichnięcia, skręcenia oraz stłuczenia kończyn,
- przewlekłe zapalenia stawów,
- zapalenia okołostawowe,
- przykurcze bliznowate i mięśniowe,
- choroby zwyrodnieniowe stawów,
- choroby reumatoidalne,
- neuralgie,
- zespoły bólowe,
- przygotowanie do niektórych ćwiczeń leczniczych,
- stany po odmrożeniach,
- cukrzyca.
Nasi partnerzy:        
Liczba odwiedzin: 256683